Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Και συ μου λες, εκλογές...

Η μέρα ήταν τόσο ζεστή και ο αέρας φυσούσε λες και ήξερε και αυτός κάτι, πέρασε την μεγάλη πόρτα του σχολείου εδώ για 1η φορά έμαθε να διαβάζει ,να γράφει , να παίζει και να γελάει σ'αυτό το σχολείο είχαν πάει και οι γονείς της και οι παππούδες της . Τώρα πλέον το κοίταζε αποσβολωμένη  δεν είχε αλλάξει και πολύ από τότε το ίδιο δάσος από πίσω του , τα ίδια κρίνα στην πλαγιά και το ίδιο μπλε πηγάδι στην μέση του προαυλίου, πόσα άλλα παιδιά αναρωτήθηκε έμαθαν γράμματα σε σχολείο με πηγάδι ; χαμογέλασε .. Ο τοίχος του σχολείου είχε σημαδευτεί με συνθήματα "μαύρο στην Χρυσή Αυγή" μαύρο σκέφτηκε και αυτή. Ανέβηκε τα σκαλιά κοιταξε την μαμά της και της είπε "όλα θ'αλλάξουν σήμερα" και εκείνη της χαμογέλασε με το χαμόγελο που μόνο οι μαμάδες έχουν. Πήρε τα χαρτιά και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά έβαλε αυτό που ήθελε στον φάκελο πήρε την ταυτότητα της και βγήκε έξω. Πρόσεξε αμέσως τα πηγαδάκια γύρω γύρω πρόσωπα ζωγραφισμένα σε διάφορες αποχρώσεις να αγριοκοιτάζονται μεταξύ τους. Έλα απο αύριο θα είναι μια άλλη μέρα είπε πάλι στον εαυτό της μπας και το πιστέψει και έφυγε για το σπίτι. Πήρε το βιβλίο στα χέρια της και έκατσε στην αγαπημένη της θέση κάτω από το δέντρο , η Ήρα ερχόταν που και που και την σκουντούσε με την μαύρη μουσούδα της εκλιπαρώντας για παιχνίδια κατέβασε το βιβλίο και έριξε το βλέμμα της στην δίπλα αυλή που είχαν βγάλει την τηλεόραση και έβλεπαν τα αποτελέσματα "καθαρό προβάδισμα στη Ν.Δ" έλεγε με χαρά ο δημοσιογράφος ,"κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας" έλεγε ένας άλλος στα πρόσωπά τους έβλεπες ζωγραφισμένη την ευτυχία. Σηκώθηκε πλέον χλωμή αυτήν ποιος την σκέφτηκε; τα αδέρφια της ; τους φίλους της ; τους συμφοιτητές της; το μέλλον τους; Έγιναν εκλογές και η πλειοψηφία επέλεξε να υποδουλώσει με την συγκατάθεσή της τα παιδιά της , μπολιασμένη από τον φόβο και την προπαγάνδα για άλλη μια φορά επέλεξε τον θύτη της να τον κάνει ήρωά της . Στο μυαλό της έρχονται τα λόγια του Χατζηδάκη "όταν συνηθίζεις το τέρας ,αρχίζεις να του μοιάζεις" έτσι όλοι γύρω της άρχισαν να της μοιάζουν με τέρατα.. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ σκέφτηκε ,σκούπισε τα μάτια της και μάζεψε από το πάτωμα την περίσσια απογοήτευσή της από αύριο ξεκινούσε ένας νέος αγώνας ... 

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Η 1η ανάρτηση...

Καλησπέρα , καλησπέρα , όποιος είχε την τύχη να δει την ταινία με τον Αγγελάκα "ο χαμένος τα παίρνει όλα" θα θυμάται μία μυστηριώδη τύπισσα την οποία αποκαλούσε ο Αγγελάκας δεσποινίς βατόμουρο  επειδή είχε κόκκινα μαλλιά. Μ'άρεσε πολύ αυτή η φράση θες επειδή η κοπελιά ήταν λίγο περίεργη ,θες επειδή την έλεγε η φωνή του Αγγελάκα; ή μήπως επειδή τα βατόμουρα είναι τόσο σπάνια στις μέρες μας;     Πήρα την απόφαση να κάνω αυτό το μπλογκ σήμερα στο λεωφορείο γυρνώντας από την σχολή , έτρεχαν τόσες ιστορίες στο μυαλό μου και ένιωσα την ανάγκη κάπου να τις γράφω .. έτσι λοιπόν γεννήθηκε η δεσποινίς βατόμουρο και οι άλλες ιστορίες... Σας αφήνω με ένα όμορφο τραγούδι!